Laguna Oviedo

Ik denk dat ik er nog eens eentje in het Nederlands doe, want veel oefenen kan ik hier niet. Ik probeer het af en toe met mijn collega's maar ze zeggen altijd dat ik boos klink in het Nederlands. Jullie merken misschien dat mijn posts in tegenstelling tot Madrid meer foto's en minder tekst bevatten. Twee redenen: Uno: het is hier gewoonweg mooier en ik maak meer foto's. Dos: Ik heb echt amper tijd om te schrijven. Ik werk belachelijke uren door de week en in het weekend ben ik meestal weg. Alleszins, ik hoop dat het nog wat entertainend blijft voor iedereen.

Een van mijn laatste tripjes was naar de Laguna Oviedo. De laguna ligt in het westen, dicht bij de grens met Haiti en dat kan je echt wel merken. Veel buitenlandse toeristen heb je er niet en we werden dan ook weer gretig aangestaard.

Dit deel van de Dominicaanse staat ervoor bekend dat het er nog warmer is dan in de rest van het land. De vegetatie is er ook anders, droger. Veel grote cactussen, een beetje het cliche-beeld dat ik van Mexico had toen ik 10 was.

Het water van de Laguna is 3 keer zo zout als dat van de zee en de kleur is ook heel speciaal, beetje groenig. Het ligt in een nationaal park, parque Jaragua en de mensen die er wonen zijn momenteel bezig een bezoekerscentrum te bouwen. Maar goed, veel bezoeker hebben hun weg nog niet gevonden dus. Nu, beter voor ons, natuurlijk. Al hadden we weer meteen een stoet kinderen die ons kwamen aankijken.

En ja, hoor: KAJAAA! In de lagune was er weer mangrove en ditmaal konden we er zelfs tussendoor wandelen op flamingo-zoektocht.

Je kan zien op de foto dat de muskieten me weer aant opvreten waren...

Je kan op het meer een paar uur rondvaren want het is best wel groot en heeft enorm veel eilandjes waar je vogels kan spotten....

en cactussen....

en vogels op cactussen

En het beste, toen we een van de eilandjes gingen verkennen, kwamen er een paar enorme leguanen toeristje-kijken! Maffe beesten, echt wel.

Het was zo warm dat we nog even naar het strand wilden voor weer naar de hoofdstad moesten. Onze gids van op de laguna had daar ook wel zin in, en die hebben we dan maar meegenomen. Hij kende iemand in de buurt die zich over de zeeschildpaddeneieren ontfermde. Nadat mama schildpad haar eieren liefdevol in het zand heeft begraven, haalt hij ze eruit omdat ze anders worden gestolen. Tsja, ik had al gezegd dat we dicht bij de grens zaten... Alleszins, hij houdt ze bij in een soort frigoboxen en als ze uitkomen laat hij ze vrij. Immens schattig! Hij vertelde ons dat er die nacht mama schildpadden gingen komen. Die beesten zijn blijkbaar immens goed getimed want hij weet de exacte dag dat ze komen. Nu, ik had enorm veel zin om ernaar te gaan kijken, maar het dwingende oog van mijn project manager...

Het zien van de schildpadden had mijn duikzin alweer enorm aangewakkerd en dus ben ik vorige zondag eindelijk geweest.

Duik 1 was een wreck dive. St Georges, diepste punt op 33m (best wel wat, voor de non-divers, betekent dat je niet ziet waar je heen gaat bij het omlaag gaan). Vooral een heel groot wrak, niet enorm mooi ma wel indrukwekkend. Niet zo lange duik owv de diepte.

Duik 2: Coca wreck. De vissen zwommen wat scheef dus je kan wel raden wat er in die boot werd vervoerd. De orkaan George heeft de boot echter bijna volledig verwoest maar het is een mooi koraal. Enorme kreeft gezien, een soort blue-dotted stingray (een soort rog, kende het exacte woor dniet int nederlands) die ik nog niet had gezien en een enorme baracuda! Soit, niet zo indrukwekkend als in Egypte maar wel zeker de moeite. Ik ben al blij als ik visjes zie.